Amadocja

Metatorbernit jest produktem odwodnienia torbernitu, który onegdaj opisałem jako jedyny zielony minerał uranu, co było jednak nieścisłe, ponieważ nasz dzisiejszy kryształ też jest zielony. Jako minerał uranowy jest radioaktywny, co jednak nie przeszkadza kolekcjonerom – można go spotkać w niektórych serwisach umożliwiających kupowanie minerałów. Gorzej z ceną – egzemplarz o wymiarach 7 na 4 cm… Czytaj dalej 116. Metatorbernit

Z serii „Najsławniejsze kamienie” dziś szmaragdy. Przypomnę, że szmaragd jest odmianą minerału berylu (Be₃Al₂(SiO₃)₆) o barwie w różnych odcieniach zieleni, spowodowanej domieszką chromu lub wanadu. Szmaragdy są twarde (7,5-8 w skali Mohsa), ale najczęściej zawierają wiele inkluzji, wobec czego są kruche. Inkluzja to występujący wewnątrz kamienia pęcherzyk gazu (niekoniecznie powietrza) lub inne ciała obce. Mogą… Czytaj dalej 115. Najsławniejsze kamienie – szmaragd

Kontynuujemy temat minerałów uranowych – jantynit (ang. ianthinite) to ciemnofioletowy lub czarny minerał w wzorze U4+(UO₂)5O7·10H₂O. Twardość 2-3, gęstość 5,16 g/cm³. Wzór pokazuje, że jantynit zawiera atomy uranu na różnych stopniach utlenienia (IV i VI). Jest to jedyny znany minerał zawierający uran na IV stopniu utlenienia. Być może właśnie jego obecność jest przyczyną małej trwałości… Czytaj dalej 114. Jantynit

Metatjujamunit jest kolejnym minerałem uranylowym, wzór Ca(UO₂)₂(VO₄)₂·3-5H₂O. Twardość 2, gęstość 3,9 g/cm3. Bardzo rzadki minerał, produkt częściowego odwodnienia tjujamunitu, stąd nawiązanie w nazwie, pochodzącej od miejsca występowania – Tjuja-Mujun to góra w Kirgistanie, w okolicach Fergany. Znajduje się tam kopalnia radu. Warto tu przy okazji wspomnieć, że obecnie w polskiej mineralogii, a przynajmniej w środowisku… Czytaj dalej 113. Metatjujamunit

Dziś dokończenie tematu najsławniejszych diamentów. A przy okazji próba odpowiedzi na pytanie, czy rzeczywiście diamenty to najcenniejszy przyjaciel dziewczyny 🙂 Nie jest to takie łatwe, jak mogłoby się wydawać, trzeba bowiem rozważyć, czy mamy porównywać ceny kamieni surowych, czy oszlifowanych. Szczegóły transakcji dotyczących drogich kamieni często nie są ujawniane – stosunkowo najłatwiej poznać ceny kamieni… Czytaj dalej 112. Najsławniejsze kamienie – diament cz. 2.

Dziś kolejna wycieczka w krainę jubilerstwa, czyli najsławniejsze kamienie. Kamienie zdobywają sławę z dwóch powodów – albo wielkości, albo urody. To pierwsze dotyczy kamieni surowych, które bynajmniej nie przypominają klejnotów. Podczas obróbki jubilerskiej, wykonywanej po dokładnym zaplanowaniu odpowiednio do wielkości, kształtu i ewentualnych skaz surowego kamienia, znalezisko jest szlifowane lub cięte na mniejsze kamienie i… Czytaj dalej 111. Najsławniejsze kamienie – diament cz. 1.

Sferokobaltyt jest rzadkim minerałem kobaltu o prostym składzie CoCO₃, czyli jest to węglan kobaltu(II). Ma zabarwienie od ciemnoróżowego do karminowego (czy tam magenta, panie mnie poprawią w razie czego 😉 ), co jest charakterystyczne dla związków kobaltu na tym stopniu utlenienia. Twardość 3-4, gęstość 4,13 cm3. Nazwa jest złożeniem greckiego słowa sphaira, czyli sfera, kula,… Czytaj dalej 110. Sferokobaltyt

Dziś jodoargiryt (ang. iodargyrite), minerał będący jodkiem srebra AgI (to chyba jeden z najprostszych wzorów, jakie się pojawiły w tym cyklu 🙂 ). Twardość 1,5-2, gęstość 5,7 g/cm3 (srebro jest ciężkie), bezbarwny lub bladożółty. Występuje w zwietrzałych złożach srebra i rud srebra. Nazwa minerału jest zlepkiem nazw tworzących go pierwiastków: jodu (od greckiego iodes „fioletowy”)… Czytaj dalej 109. Jodoargiryt

Dzisiaj kuproskłodowskit (pisany też cuproskłodowskit, co jest moim zdaniem nieporozumieniem; inna nazwa jachymowit), którego nazwa, wbrew pozorom, nie pochodzi od kupra, tylko od łacińskiej nazwy miedzi cuprum. Jest to uwodniony krzemian uranylu Cu[UO₂]₂[SiO₃OH]₂·6H₂O, należący do grupy skłodowskitu. Jony magnezu występujące w skłodowskicie są zastąpione tu jonami miedzi(II) – i wszystko jasne. Wygląd ma również bardzo… Czytaj dalej 108. Kuproskłodowskit

Dziś kolejny szkolny odczynnik, żelazicyjanek potasu K₃[Fe(CN)₆], poprawnie heksacyjanożelazian(III) potasu. Odkryty został w 1822 przez niemieckiego chemika Gmelina; początkowo stosowano go do produkcji barwników ultramarynowych. Dziś wykorzystuje się go głównie w drukarstwie i fotografice, a także do obróbki żelaza i stali. Substancja ta należy do związków zwanych kompleksowymi i zawiera złożony anion [Fe(CN)₆]3–, składający się… Czytaj dalej 107. Heksacyjanożelazian(III) potasu