Amadocja

Dewilin (ang. devilline) jest kolejnym siarczanowym minerałem miedzi, wzór CaCu₄(SO₄)₂(OH)₆·3H₂O. Ma niesamowity „morski” kolor, a niekiedy jego większe kryształy wyglądają jak kłębki wełny. W silnym oświetleniu jest bardziej klasycznie jasnoniebieski. Twardość 2,5, gęstość ok. 3,1 g/cm³. Odkryty w Kornwalii i opisany w drugiej połowie XIX wieku. Nazwany nie na cześć diabła, ale francuskiego chemika Henriego Etienne’a… Czytaj dalej 190. Dewilin

Chajdarkanit (ang. khaidarkanite, właściwie po polsku powinien się nazywać ajdarkenit, o czym niżej) jest kolejnym przedstawicielem grupy puchatków – jasnoniebieskie zabarwienie wskazuje, że to minerał miedzi, wzór Na₀,₃₄Cu₄Al₃(OH)₁₄F₃·2H₂O. Twardość 2,5, gęstość 2,84 g/cm³. Nazwa pochodzi od miasta Ajdarken w Kirgistanie, gdzie po koniec XX wieku znaleziono ten minerał w miejscowej kopalni rtęci. Chajdarkanit jest niezwykle rzadki… Czytaj dalej 188. Chajdarkanit

Natrozipeit to minerał uranowy o wzorze Na₅(UO₂)₈(SO₄)₄O₅(OH)₃·12H₂O. Ma soczyście żółte zabarwienie charakterystyczne dla związków uranylowych, czyli zawierających kation UO₂²⁺. W świetle ultrafioletowym wykazuje silną zieloną fluorescencję, typową dla szkła uranowego, czyli szkła zawierającego domieszkę tlenku uranu. Zjawisko to widać na trzech ostatnich zdjęciach. Przy okazji – czytałem ostatnio, że produkowane obecnie szkło uranowe świeci właśnie… Czytaj dalej 187. Natrozipeit

Kornelit jest minerałem żelaza, a konkretnie hydratem siarczanu(VI) żelaza(III) – wzór Fe₂(SO₄)₃·7H₂O (lub 7,5H₂O). Twardość prawdopodobnie 3, gęstość ok. 2,3 g/cm³. Jest to bardzo rzadki minerał, odkryty pod koniec XIX wieku na terenie dzisiejszej Słowacji, w Smolniku w rejonie Koszyc. Nazwany został na cześć Kornela Hlawaczka, pochodzącego z Węgier naczelnego inżyniera górniczego tamtejszej kopalni miedzi (w… Czytaj dalej 186. Kornelit

Muskowit jest kolejnym minerałem z grupy miki, wzór KAl₂(AlSi₃O₁₀)(OH)₂. Twardość ok. 2 w płaszczyźnie równoległej do powierzchni, 4 w kierunku prostopadłym, gęstość ok. 2,8 gcm³. To najpopularniejszy minerał mikowy, znany od bardzo dawna, a opisywany naukowo od początków XVIII wieku. Nazwa pochodzi od określenia Muscovy-glass, czyli „moskiewskie szkło”, urobionego w elżbietańskiej Anglii wskutek stosowania arkuszy muskowitu… Czytaj dalej 185. Muskowit

Motramit jest minerałem o wzorze PbCu(VO₄)(OH) (nazwa – wanadan(V) wodorotlenek miedzi(II) ołowiu(II)). Zabarwienie zielone, oliwkowozielone, ciemnozielone, krystalizuje w formie „drzewiastej” przypominającej gałązki cisu, ale na ogół te kryształki są mikroskopijne i nie widać tej struktury, a jedynie zielone „buły” (© by Chatolandia 😉 ). Twardość 3-3,5, gęstość 5,9 g/cm³ (spora, z uwagi na obecność ołowiu). Odkryty… Czytaj dalej 184. Motramit

Powelit (ang. powellite) jest minerałem molibdenu o prostym składzie – molibdenian(VI) wapnia, Ca(MoO₄). Ma najczęściej zabarwienie słomkowe lub bladozielone, bywa też brązowy, szary lub czarny, a czasem jest zabarwiony domieszką innego minerału (np. celadonit nadaje mu barwę zieloną, przedostatnie zdjęcie). Intensywnie „świeci” w świetle ultrafioletowym (ostatnie zdjęcie). Twardość 3,5-4, gęstość 4,3 g/cm³). Nazwany w 1891 roku… Czytaj dalej 183. Powelit

Konelit (ang. connellite) to kolejny siarczanowy minerał miedzi, o wzorze Cu₁₉(SO₄)(OH)₃₂Cl₄·3H₂O. Twardość 3, gęstość 3,4 g/cm³. Ma charakterystyczne niebieskie lub niebieskozielone zabarwienie i krystalizuje w postaci drobnych igiełek, które mogą tworzyć nasze ulubione puchate kulki. Niektóre zdjęcia wyglądają jak fotografie rafy koralowej, należy jednak zauważyć, że są to przeważnie mikrofotografie i np. egzemplarz na pierwszym zdjęciu… Czytaj dalej 182. Konelit

Flogopit (ang. phlogopite) jest jednym z minerałów z grupy miki. Wzór KMg₃(AlSi₃O₁₀)(OH)₂, twardość 2-3, gęstość ok. 2,8 g/cm³. Nazwa, którą otrzymał w 1841 roku, pochodzi od greckiego słowa phlogopos, czyli „podobny do ognia”. Jest to przykład pochopnego nadawania nazw, bo czerwonawy połysk próbek, które oglądał jej autor, występuje u flogopitu rzadko – minerał może mieć zabarwienie… Czytaj dalej 181. Flogopit