Amadocja

Tetraedryt jest minerałem siarczkowym o wzorze Cu₆(Cu₄X₂)Sb₄S₁₃, gdzie X może oznaczać jon cynku lub żelaza(II). Zanim otrzymał dzisiejszą nazwę, w połowie XVI wieku określany był jako argentum rude album przez pioniera metalurgii i mineralogii, Georgiusa Agricolę, ponieważ wczesne zbadane próbki zawierały domieszki srebra (argentum). Później zaś przez niemieckich badaczy nazywany był fahlerz od słowa fahl… Czytaj dalej 144. Tetraedryt

Rutyl jest minerałem tytanu o prostym składzie – to ditlenek tytanu o wzorze TiO₂. Mimo tego może przyjmować bardzo różne zabarwienie: krwistoczerwone, brązowożółte, czerwonobrązowe, żółte, szaroczarne, czarne, brązowe, niebieskawe lub fioletowe – a co najciekawsze, sam ditlenek tytanu w stanie czystym jest biały. Nazwę „rutyl”, pochodzącą od łacińskiego rutilus „czerwonawy”, wprowadził niemiecki geolog Abraham Gottlob… Czytaj dalej 143. Rutyl

Lindgrenit jest zielonym lub żółtozielonym molibdenianowym minerałem miedzi, o wzorze Cu₃(MoO₄)₂(OH)₂. Twardość 4,5, gęstość 4,2 g/cm³, dość rzadki, przeważnie tworzy dość małe kryształy (ale większe niż lawendulan). Po raz pierwszy został opisany w 1935 roku po znalezieniu w chilijskiej kopalni Chiquicamata. Nazwę nosi na cześć szwedzkiego, działającego w USA ekonomisty i geologa Waldemara Lindgrena, autora… Czytaj dalej 142. Lindgrenit

Lawendulan to rzadki arsenianowy minerał miedzi o dość skomplikowanym składzie, NaCaCu5(AsO₄)₄Cl·5H₂O. Z jego nazwą jest zabawna sprawa, gdyż pochodzi ona od lawendy, a nadano ją w połowie XIX wieku na podstawie zbadania próbki minerału, który po jakimś czasie okazał się zupełnie inną substancją. Lawendulan nie ma zabarwienia lawendowego (czyli jasnofioletowego), tylko błękitne. Twardość 2,5, gęstość… Czytaj dalej 141. Lawendulan

Labradoryt, zwany również po polsku rabla… blabra… drabla… labradorem to odmiana anortytu, minerał z grupy skaleni, glinokrzemian o wzorze (Ca,Na)[Al(Al,Si)Si₂O₈]. Dość spora twardość, 6-6,5, czyni z niego kamień nieźle nadający się do celów jubilerskich, zwłaszcza że po oszlifowaniu w kaboszon i wypolerowaniu minerał ten wygląda niezwykle pięknie. W najbardziej efektownej postaci jest wielobarwny, z jednym… Czytaj dalej 140. Labradoryt

Kinoit to krzemianowy minerał miedzi o wzorze Ca₂Cu₂(H₂O)₂[Si₃O₁₀]. Ma na ogół soczyście niebieskie zabarwienie, twardość 2,5, gęstość ok. 3,2 g/cm³. Występuje głównie w znanej nam już kopalni Christmas w Arizonie. Nazwa tego minerału pochodzi od XVII-wiecznego jezuity Eusebia Francisca Kino, pochodzącego z wioski Segno (dzisiaj Liguria, Włochy). Kino zakładał katolickie misje w Arizonie, pomagał Indianom… Czytaj dalej 139. Kinoit

Klinochlor jest minerałem z grupy chlorytów, o wzorze (Mg,Fe)5AlSi₃AlO₁₀. Jeśli ktoś się zastanawia, dlaczego nie ma tam chloru, spieszę wyjaśnić, że nazwa tego minerału jest złożeniem greckich słów klinos „ukośny” i chloros „zielony”. Została nadana w połowie XIX wieku przez Williama Phippsa Blake’a, jednego z twórców geologii. Klinochlor ma twardość 2-2,5, gęstość do 3 g/cm³.… Czytaj dalej 138. Klinochlor

Kupryt to chemiczna prościzna – minerał będący tlenkiem miedzi(I), Cu₂O. Twardość do 4, gęstość ok. 6,1 g/cm³. Nazwa pochodzi od łacińskiej nazwy miedzi, cuprum (która z kolei pochodzi od Cypru), nadano ją w 1845 roku, aczkolwiek minerał ten był znany już dużo wcześniej pod innymi nazwami. Kupryt ma barwę różnych odcieni czerwieni, włącznie z prawie… Czytaj dalej 137. Kupryt

Nambulit jest krzemianem litu i manganu o wzorze LiMn2+₄Si5O₁₄(OH), odkrytym w Japonii, o zabarwieniu od żółtopomarańczowego do czerwonobrązowego. Twardość 6,5, gęstość 3,5 g/cm³. Nazwany został na cześć japońskiego geologa Matsuo Nambu, który specjalizował się w minerałach manganu. Powstaje w reakcji między roztworem hydrotermalnym a rodonitem, innym krzemianowym minerałem manganu. Jest dość rzadkim minerałem, który w… Czytaj dalej 136. Nambulit

Antymonit, rzadziej stibnit lub stybnit to minerał antymonu. Ma prosty skład chemiczny – jest to siarczek antymonu(III) Sb₂S₃. Twardość 2, gęstość ponad 4,6 g/cm³. Polska nazwa minerału i samego pierwiastka pochodzi od greckiego słowa anthemon (kwiat), chociaż istnieje też anegdota, że wzięła się od słów anti i monk. Związki antymonu są toksyczne i zostały podobno… Czytaj dalej 135. Antymonit