Hedenbergit jest znanym od dawna minerałem krzemianowym z grupy piroksenu, o wzorze CaFe²⁺Si₂O₆. Twardość 5,5-6,6, gęstość ok. 3,6 g/cm³. Nazwany w 1819 roku przez znanego chemikom Jönsa Jakoba Berzeliusa na cześć Andersa Ludviga Hedenberga, jego zmarłego przyjaciela i współpracownika, który jako pierwszy znalazł ten minerał (w Szwecji) i opisał go. Zwykle jest brązowozielony lub czarny i tworzy różnorodne pokroje.
Hedenbergit występuje m.in. w formacjach żelazistych, które uległy metamorfozie, a także w alkalicznych granitach. Można go znaleźć w wielu miejscach na całym świecie, włącznie z Antarktydą. W Polsce wykryto go w Karkonoszach, w rejonie Chrzanowa i Pilicy.
Najcenniejszą postacią hedenbergitu są czarne kamienie z Indii, wykazujące efekt kociego oka. Minerał ten występuje też w meteorytach zwanych chondrytami, które pochodzą z wczesnego okresu kształtowania się Układu Słonecznego (zwykle mają ponad 4,5 miliarda lat) i nie uległy od tego czasu poważniejszym przemianom. Chondryty uformowały się z pyłu międzygwiezdnego i małych okruchów, i stanowią około 86% znanych meteorytów. Zawierają o wiele mniej żelaza i niklu niż meteoryty żelazne, czasem określa się je jako meteoryty kamienne. Największy znaleziony chondryt waży 1770 kg i spadł w deszczu meteorytów w 1976 roku na prowincję Jilin w północno-wschodnich Chinach.
Wedle niezawodnych stron kamiennomagicznych hedenbergit jest kamieniem regeneracji i leczenia, a jego częstotliwości rezonują z czakrą korzenia i serca (serce to wiem, ale gdzie mamy korzeń?). Obdarza wewnętrzną cierpliwością, która wspiera przejścia energii z jednego stanu w inny. Czyżby idealny minerał dla specjalistów od spektroskopii?
[zdjęcia za pośrednictwem strony mindat.org, autorzy: Jeffrey A. Scovil, Rob Lavinsky & irocks.com, O. Dziallas, Maggie Wilson, Christof Schäfer, Terry Burzlaff, Christopher O’Neill]
