Amadocja

Sulwanit jest metalicznym minerałem o wzorze Cu₃VS₄, czyli zawiera siarkę i wanad, co odzwierciedla jego nazwa. Twardość 3,5, gęstość 4 g/cm³. Wedle badań z 1993 roku zawiera miedź na I i II stopniu utlenienia oraz wanad na II i V stopniu utlenienia (siarka, jak zwykle w minerałach siarczkowych, jest na –II). Naturalnie występujący wanad(II) jest bardzo… Czytaj dalej 218. Sulwanit

Heliotrop, zwany także (podobno mylnie) krwawnikiem (ang. bloodstone i w angielszczyźnie ten synonim nie jest uważany za błędny) jest odmianą chalcedonu, który jest odmianą kwarcu, wzór SiO₂. Twardość 6,5-7, gęstość 2,6 g/cm³. Jego nazwa pochodzi od greckich słów helios (słońce) i tropein (zmieniać [barwę]). Czerwone plamki widoczne w heliotropie to skupiska tlenków żelaza; mogą one przypominać… Czytaj dalej 217. Heliotrop

Lautentalit jest kolejnym siarczanowym minerałem miedzi, z dodatkiem ołowiu, wzór PbCu₄(SO₄)₂(OH)₆·3H₂O. Zabarwienie błękitne lub niebieskozielone, twardość 2,5, gęstość ok. 3,8 g/cm³. Odkryty w latach 90. XX wieku i nazwany od miejsca znalezienia, Lautenthalu w Niemczech. Jest bardzo rzadki – poza kilkunastoma miejscami w Europie wykryto go jeszcze tylko w kopalni Redmond w Karolinie Północnej (USA) oraz… Czytaj dalej 216. Lautentalit

Z serii „minerały o dziwnych nazwach” – goosecreekit (gdybym był hardkorem, spolszczyłbym do guskrykit 😉 ). Jest to jeden z licznych glinokrzemianów wapnia, wzór Ca[Al₂Si₆O₁₆]·5H₂O, twardość 4,5 (nietypowo wysoka jak na tego typu minerał), gęstość ok. 2,2 g/cm³. Jego nazwa pochodzi od New Goose Creek Quarry w stanie Wirginia (Goose Creek to Gęsi Potok, więc alternatywna… Czytaj dalej 215. Goosecreekit

Prehnit jest minerałem glinokrzemianowym o wzorze Ca₂Al₂Si₃O₁₀(OH)₂, trochę nietypowo twardym (6-6,5 w skali Mohsa). Gęstość ok. 2,9 g/cm³. Odkryty przez holenderskiego pułkownika Hendrika van Prehna w 1774 roku i nazwany później na jego cześć. Prehn to ciekawa postać – przyrodnik i kolekcjoner minerałów, gubernator Przylądka Dobrej Nadziei o niejasnej przeszłości (twierdził, że walczył w wojnie siedmioletniej… Czytaj dalej 214. Prehnit

Onyks jest czarno-białą odmianą agatu, który z kolei pod względem chemicznym stanowi odmianę chalcedonu, który jest odmianą kwarcu, który ma wzór SiO₂. W związku z tym parametry onyksu są takie same, jak kwarcu – twardość 6,5-7, gęstość ok. 2,6 g/cm³. Występuje na wszystkich kontynentach poza Afryką, aczkolwiek nie jest zbyt rozpowszechniony. Nazwa pochodzi od greckiego słowa όνυξ, oznaczającego „pazur”,… Czytaj dalej 212. Onyks

Pirofylit lub pirofilit (ang. pyrophyllite) jest minerałem z grupy talku, o wzorze Al₂Si₄O₁₀(OH)₂. Twardość 1-2 (sam talk, przypomnę, to minerał wzorcowy, jedynka w skali Mohsa, czyli mięczak absolutny), gęstość do 2,9 g/cm³. Krystalizuje w postaci długich, rozchodzących się promieniście „włókien” o różnorodnym zabarwieniu – może być zielony, niebieskawy, pomarańczowy, żółty albo bezbarwny (zabarwienie pochodzi od domieszek).… Czytaj dalej 211. Pirofilit

Cylindryt jest mieszanym siarczkiem ołowiu, cyny, żelaza i antymonu. Wzór Pb₃Sn₄FeSb₂S₁₄, twardość 2,5, gęstość ok. 5,4 g/cm³. Należy do minerałów o wyglądzie metalicznym, ma nawet niektóre właściwości metali, np. jest kowalny i ferromagnetyczny (tak jak magnetyt i samo żelazo). Powstaje w żyłach hydrotermalnych zawierających cynę i jest dość rzadki – występuje na wschodzi Irlandii, we wschodniej… Czytaj dalej 210. Cylindryt

Dziś powrót do minerałów o dziwnych nazwach – muluit (ang. moolooite), bardzo nietypowy także pod względem chemicznym, gdyż można go uznać za sól organiczną. Jest to szczawian miedzi(II), o wzorze Cu(C₂O₄)·0,4H₂O. Jego nazwa pochodzi od miejsca, w którym go odkryto w 1986 roku, a mianowicie od Mooloo Downs Station w Australii Zachodniej. Prócz tego znaleziono… Czytaj dalej 209. Muluit