Antleryt jest jednym z siarczanowych minerałów miedzi, wzór Cu₃(SO₄)(OH)₄. Twardość 3,5, gęstość 3,9 g/cm3. Nazwa, nadana w 1889 roku, pochodzi od kopalni Antler w Arizonie. Zabarwienie w różnych odcieniach zieleni, powstaje w strefach utleniania w złożach miedzi. Jest dość kruchy i tworzy względnie niewielkie kryształy, chociaż niektóre egzemplarze daje się oszlifować (przykład 1,5-karatowego oszlifowanego antlerytu – na ostatnim zdjęciu).
Występuje względnie często, czasem stanowi nawet specjalnie wydobywaną rudę miedzi (np. w Chile, na pustyni Atacama). Antleryt jest też częstym produktem korozji posągów wykonanych z brązu i znajdujących się na terenach miejskich, gdzie powietrze zawiera dużo ditlenku siarki. Przybiera wtedy postać zielonego nalotu, bo kryształki mogą urosnąć tylko w ściśle określonych warunkach i zajmuje to dużo czasu.
Człowiek, który wymyślił nazwę antlerytu, William F. Hillebrand, był amerykańskim chemikiem, działającym pod koniec XIX wieku. Zajmował się np. badaniami minerału uranowego uraninitu i jako pierwszy wykrył, że z uraninitu wydziela się gaz (azot, powstający wskutek przemian promieniotwórczych). Był m.in. naczelnym chemikiem w amerykańskim Narodowym Biurze Norm i prezesem American Chemical Society.
[zdjęcia za pośrednictwem strony mindat.org, z wyjątkiem ostatniego]
