Sferokobaltyt jest rzadkim minerałem kobaltu o prostym składzie CoCO₃, czyli jest to węglan kobaltu(II). Ma zabarwienie od ciemnoróżowego do karminowego (czy tam magenta, panie mnie poprawią w razie czego 😉 ), co jest charakterystyczne dla związków kobaltu na tym stopniu utlenienia. Twardość 3-4, gęstość 4,13 cm3. Nazwa jest złożeniem greckiego słowa sphaira, czyli sfera, kula, i kobaltu, co miało być odwołaniem do postaci, w jakiej występuje, aczkolwiek kuliste egzemplarze są w istocie zrostami wielu drobniejszych kryształów. Odkryto go w 1877 roku w żyłach kobaltu i niklu w saksońskich Rudawach (góry na pograniczu niemiecko-czeskim).
Jako bonus – na końcu dwie fotografie kalcytu kobaltowego, często mylonego ze sferokobaltytem, będącego jednak roztworem stałym kalcytu i dolomitu z jonami kobaltu zastępującymi część jonów wapnia i magnezu.
[zdjęcia za pośrednictwem strony mindat.org]
