Kategoria: Minerały

Hematyt Fe₂O₃ (czyli tlenek żelaza(III)) jest minerałem należącym do rud żelaza i najstarszym minerałem żelaza, jaki powstał (o tym więcej za chwilę). Twardość 5,5-6,5, gęstość 5,3 g/cm3. Nazwa hematytu pochodzi od greckiego słów aematitis lithos, czyli krwawy kamień, ponieważ ten minerał jest tak naprawdę czerwony! Widać to w przypadku drobnych kryształków (trzecie zdjęcie); hematyt po… Czytaj dalej 71. Hematyt

Zoisyt to minerał z grupy epidotu, sorokrzemian o wzorze Ca₂Al₃(SiO₄)(Si₂O₇)O(OH). Twardość 6-7 w skali Mohsa, gęstość ok. 3,2 g/cm3. Klarowny, o połysku szklistym, może być niebieski, fioletowy, zielony, brązowy, różowy, żółty, szary lub bezbarwny. Niebieska odmiana zoisytu to opisywany już wcześniej tanzanit. Zoisyt został odkryty przez przyrodnika Sigmunda Zoisa ze słoweńskiej Krainy, a opisany i… Czytaj dalej 70. Zoisyt

W odcinku o moim ulubionym numerze 69 będzie pirotyn (ang. pyrrhotite). Jest to siarczkowy minerał żelaza o zmiennym składzie Fe(1-x)S, odmiana troilitu (FeS). Zmienność składu wynika z niedoskonałości kryształu pirotynu – wiele miejsc, które powinny być obsadzone przez jony żelaza, jest pustych. Pirotyn wykazuje słabe właściwości magnetyczne, a kolorem przypomina piryt. Twardość 3,5-4,5 w skali… Czytaj dalej 69. Pirotyn

Onegdaj był kurczaczek mineralogii (skłodowskit), a dzisiaj będzie jeżu mineralogiczny – milleryt. Pod względem pokroju jeden z najdziwniejszych minerałów, jakie widziałem – krystalizuje w postaci długich igieł, ale może też wyglądać jak włosy, drut, szpilki z drzewa iglastego, srebrny łańcuch na choinkę albo nawet jeżowce. Wzór NiS, czyli siarczek niklu, zabarwienie mosiężno-żółte lub zielonkawe, z… Czytaj dalej 68. Milleryt

Klinozoisyt jest minerałem krzemianowym o wzorze {Ca₂}{Al₃}(Si₂O₇)(SiO₄)O(OH), zabarwieniu oliwkowym lub brązowym i słupowym pokroju (jeśli mowa o dobrze wykształconych kryształach). Twardość 7, gęstość ok. 3,3 g/cm3. Nazwę zawdzięcza jednoskośnej (czyli monoklinalnej) budowie kryształów i podobieństwu do zoisytu; należy do grupy epidotu. Zidentyfikowany i opisany pod koniec XIX wieku jako minerał występującym w Tyrolu Wschodnim. Zabarwienie… Czytaj dalej 66. Klinozoisyt

Sengieryt to jeden z minerałów uranowych, Cu₂(UO₂)₂(VO₄)₂·6H₂O. Zabarwienie oliwkowozielone lub żółtozielone, przezroczysty, twardość 2,5, gęstość 4 g/cm3. Sengieryt jest radioaktywny. Występuje głównie w Demokratycznej Republice Konga, odkryty i opisany w 1949. Nazwany na cześć Edgara Sengiera, belgijskiego dyrektora kopalń rud uranowych w czasach, kiedy to jeszcze był Zair. Z tych kopalń dostarczano rudę uranu dla… Czytaj dalej 64. Sengieryt

Pucheryt jest minerałem o prostym wzorze, to wanadan(V) bizmutu(III), BiVO₄. Na ogół jest czerwonobrązowy, zielonobrązowy lub żółtobrązowy. Twardość w skali Mohsa – 4, gęstość około 6,7 g/cm3 (duża, bo bizmut jest metalem ciężkim). Nazwa pochodzi od szybu Pucher w kopalni Wolfgang, w Saksonii. Po raz pierwszy opisany w latach 70. XIX wieku. O bizmucie już… Czytaj dalej 63. Pucheryt

Alanity to grupa minerałów należących do epidotów, sorokrzemiany o wzorze M₂(Al,Fe+3)₃(SiO₄)₃(OH), gdzie jako M może występować cer, wapń, itr lub lantan. Dodatkowo alanity mogą zawierać różne ciężkie pierwiastki, takie jak tor, uran, cyrkon, bar, i często służą jako surowiec do ich otrzymywania. Bywają radioaktywne (gdy zawierają tor lub uran) i wtedy mogą wykazywać zjawisko metamiktyzacji,… Czytaj dalej 62. Alanit