Amadocja

Pozornie niepozorny siarczek molibdenu MoS₂, uważam jednak, że ma swój urok, gdyż należy do grupy związków o połysku metalicznym (który normalnie jest charakterystyczny dla metali). Skąd ten połysk? Jego źródłem jest (upraszczając sprawę) obecność w krysztale gazu elektronowego/chmury elektronowej, czyli zbioru elektronów mających swobodę ruchu. Substancje mające tę cechę przewodzą prąd elektryczny i wcale nie… Czytaj dalej 29. Molibdenit

Dzisiaj wulfenit, czyli molibdenian ołowiu PbMoO₄. Ma zabarwienie od pomarańczowo-czerwonego do żółtego (zabarwienie pochodzi od domieszki chromu oraz defektów w sieci krystalicznej, bo normalnie jest bezbarwny i może też mieć inne barwy). Najpiękniejsze okazy wulfenitu są wykrystalizowane w postaci płytek. Jest ciężki (bo ołów i molibden), kruchy i dość miękki (3 w skali Mohsa), więc… Czytaj dalej 28. Wulfenit

To niepojęte, ale dotąd jeszcze nie było ametystu. A przecież jest to jeden z najpopularniejszych kamieni, co przy okazji przekłada się na największą ilość bajkowych bredni o mocy kryształów itp. Już starożytni Grecy wierzyli, że osoba pijąca wino z ametystowego pucharu nie upija się, i wyrazili to w nazwie – a-methystos oznacza „niepijany, trzeźwy”. W… Czytaj dalej 27. Ametyst

Tym razem coś nietypowego – związek o nazwie chlorek heksaaminaniklu(II). Nietypowy jest o tyle, że nie występuje w przyrodzie. Amoniak wiązek się z metalami słabiej niż woda, więc nawet na powietrzu (które zawiera pewną ilość pary wodnej) ta substancja szybko zielenieje, przekształcając się w zwykły uwodniony NiCl2. Jest to jednak według mnie związek godny uwagi… Czytaj dalej 26. Chlorek heksaaminaniklu(II)

Salezyt jest chemicznie względnie prosty – Cu(IO3)(OH), chociaż zasadniczo potrafiący wszystko skomplikować naukowcy każą go nazywać jodan(V) wodorotlenek miedzi(II). A skoro związek miedzi, to musi być niebieski, co nie? (Nie musi, np. malachit). Salezyt jest dość miękki (Mohs daje mu 3 na 10), ale też dość ciężki, bo miedź to już tzw. heavy metal. Wedle… Czytaj dalej 24. Salezyt

Nazwa grossular pochodzi od łacińskiej nazwy gatunkowej agrestu, ponieważ odmiana zielonkawa bardzo przypomina go kolorem. Przeglądając strony poświęcone temu kamieniowi nieźle się ubawiłem, ponieważ z uwagi na popularność często jest opisywany na stronach szerzących różne banialuki o magicznej mocy kamieni. Szczególnie podobało mi się stwierdzenie „Jako kamień obfitości granat grossular pomaga pokonać zaprogramowanie na biedę… Czytaj dalej 22. Grossular

Dziś coś tak rzadkiego, że nawet nie ma anglojęzycznego hasła w Wikipedii – bariofarmakosyderyt. Wzór chemiczny też ma skomplikowany: BaFe₄(AsO₄)3(OH)5•5(H₂O). Krystalizuje w formie sześcianów barwy czerwonej, zielonkawej, brązowej. Został odkryty dopiero w 1966 roku w jednej z niemieckich kopalń (dzisiaj znane są też inne miejsca jego występowania). Nie jest specjalnie twardy (3 w skali Mohsa,… Czytaj dalej 21. Bariofarmakosyderyt

Opal jest jedną z licznych postaci uwodnionej krzemionki SiO₂·nH₂O, a zarazem jednym z największych mineralogicznych kameleonów. Nazwa opalu pochodzi zapewne od sanskryckiego „upala”, co oznacza „drogi kamień”. Zgodnie z aktualnym podejściem naukowym nie jest uznawany za minerał, a mineraloid (z grubsza mówiąc, mineraloid w przeciwieństwie do minerału nie wykazuje struktury krystalicznej – np. obsydian jest… Czytaj dalej 20. Opal