Uranocyrcyt to minerał o wzorze Ba(UO₂)₂(PO₄)₂∙12(H₂O), czyli fosforan baru i uranylu, i ten ostatni, a konkretnie uran, nadaje temu minerałowi określone właściwości. Uranocyrcyt jest silnie radioaktywny i fluoryzuje, czyli świeci pod wpływem promieni ultrafioletowych. Najpiękniejsze okazy wykrystalizowały w postaci charakterystycznych płytek. Minerał ten towarzyszy żyłom kwarcu. Łatwo traci wodę na suchym powietrzu, poza tym roztwarza się w kwasach, jak większość minerałów uranylowych.
Uranocyrcyt ma gęstość 3,5 g/cm³ i jest bardzo miękki – 2-2,5 w skali twardości Mohsa. Jego nazwa pochodzi od uranu i greckiego słowa circe oznaczającego sokoła. Wzięło się to stąd, że minerał ten odkryto w okolicy miasteczka Falkenstein w Saksonii (Niemcy). A Falkenstein oznacza po niemiecku „Sokoli kamień”.
Jest to rzadki minerał, najwięcej znalezisk pochodzi z gór na pograniczu niemiecko-czeskim. W Polsce znaleziono go w Kopańcu niedaleko Jeleniej Góry.
[zdjęcia w większości za pośrednictwem strony mindat.org]
