Agardyt lantanowy (ang. agardite-(La)) jest kolejną odmianą agardytu, minerału należącego do grupy miksytu (znamy już agardyt itrowy i neodymowy). Wzór LaCu₆(AsO₄)₃(OH)₆·3H₂O, twardość 3-4, gęstość ok. 3,7 g/cm³. Ta odmiana ma zabarwienie od żółtozielonego przez trawiasto zielone do niebieskozielonego, a krystalizuje, podobnie jak inne odmiany, w postaci skupisk cieniuteńkich igieł, zwykle rozchodzących się promieniście. Skupiska te są bardzo małe, ich średnica najczęściej nie przekracza milimetra. Czasem przypominają swoistą pajęczynę.
Nazwa agardytu, jak już onegdaj wspomniałem, pochodzi od nazwiska XX-wiecznego francuskiego geologia Julesa Agarda. Odmiana lantanowa została wyróżniona w 1983 roku.
Minerał ten powstaje w niewielkich ilościach w strefie utleniania hydrotermalnej zmineralizowanej brekcji i złóż polimetalicznych. Brekcja, zwana też okruchowcem lub druzgotem, jest zestaloną skałą złożoną z ostrokrawędzistych okruchów innych skał lub minerałów, połączonych spoiwem (np. krzemionką lub iłem). Brekcje powstają w wyniku wpływów niszczących i kruszących skały, takich jak ruchy tektoniczne, wulkanizm, wietrzenie, erozja formacji lądowych i nadmorskich (klify), zjawiska krasowej lub przemiany raf koralowych.
Agardyt lantanowy jest bardzo rzadkim minerałem, znajdowanym głównie w Europie oraz południowo-zachodnich USA, Japonii i północnej Australii. Najbliżej Polski występuje w środkowych Niemczech (Saksonia), w górach Harzu, zwanych niegdyś po polsku Górami Smolnymi.
[zdjęcia za pośrednictwem strony mindat.org, autorzy: AC, Guy Bernadi, Branko Rieck × 2 (w tym wiodące), O. Dziallas, Douglas Merson, Manfred Kampf, Patrice Queneau, Edgar Müller, Bruno Marello, Jean Claude Dol; pozostałe e-Rocks i Pierre Clolus – https://www.researchgate.net/publication/361565642_Graulichite-La_LaFe33AsO42OH6_a_new_addition_to_the_alunite_supergroup_from_the_Patte_d%27Oie_mine_Bou_Skour_mining_district_Morocco, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=124326802]
