Okenit jest minerałem wapnia z grupy filokrzemianów, o wzorze Ca₁₀Si₁₈O₄₆·18H₂O, twardość 4,5-5, gęstość ok. 2,3 g/cm³. Jest bezbarwny (biały) lub lekko żółtawy; powszechnie dostępne w handlu egzemplarze kolorowe są sztucznie barwione. Okenit należy do naszych ulubionych mineralnych puchatków, tzn. krystalizuje w postaci okrągłych kępek cienkich, włosowatych kryształów. W rzeczywistości niektóre z nich wyglądają jak kłaczki sierści białego kota 🙂
Minerał ten jest znany od XIX wieku, a jego nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego biologa, przyrodnika i ornitologa Lorenza Okena lub Ockena (1779–1851), profesora uniwersytetów w Monachium i Zurychu. Na początku stulecia Oken stworzył nowy system klasyfikacji zwierząt, oparty na koncepcji rozwojowej: kolejne coraz bardziej w jego pojęciu zaawansowane grupy zwierząt miały coraz bardziej wyrafinowane narządy zmysłów: bezkręgowce, ryby (u których po raz pierwszy pojawił się język), gady (u których pierwszy raz wykształciły się nozdrza umożliwiające wdychanie powietrza), ptaki (posiadające pierwsze ucho otwarte na zewnątrz) oraz ssaki (dysponujące pełnym zestawem narządów zmysłów, w tym najbardziej rozwiniętymi oczami). Trzeba jednak pamiętać, że nie odpowiada to dzisiejszej wiedzy, zgodnie z którą ssaki są przeważnie węchowcami lub słuchowcami, zaś oko ptasie jest najczęściej dużo bardziej zaawansowane niż ssacze (w ptasich oczach występują tak wyrafinowane organa jak filtry barwne utworzone z kropelek zabarwionego tłuszczu albo soczewki typu lunetowego lub „rybiego oka” – dzięki tym ostatnim niektóre ptaki gniazdujące na ziemi mają 360-stopniowe pole widzenia bez kręcenia głową). Ważne jest jednak, że Oken w swoim systemie wskazywał też na dążność natury „do perfekcji”, czyli sformułował coś w rodzaju koncepcji ewolucji na pół wieku przed Darwinem.
Istotniejszym i wciąż aktualnym osiągnięciem Okena było sformułowanie i wykazanie tezy, że wszystkie narządy i organizmy żywe składają się z komórek. Inne naukowe pomysły Okena był bardziej ekscentryczne i żaden ich element nie przetrwał próby czasu, niemniej uczony był bardzo ważną postacią w życiu naukowym południowych Niemiec i Szwajcarii 1. połowy XIX wieku, zajmował się też aktywnie popularyzacją wiedzy biologicznej, wygłaszając publiczne wykłady.
Okenit jest minerałem silnie hydratowanym i ogrzewany np. w probówce traci wodę, która skrapla się na chłodniejszej części naczynia. W płomieniu dmuchawki staje się przezroczysty i stapia na szkliwo. W kontakcie z roztworem kwasu solnego przechodzi w żel.
Jest to względnie rzadki minerał, występujący zwykle przy zeolitach. Znaleziono go w kilkudziesięciu miejscach na świecie, włącznie z Antarktydą, ale w Polsce do tej pory nie. Najbliżej występuje na Słowacji, w kamieniołomie Vechec (mniej więcej na długości geograficznej Krosna).
Dla miłośnika minerałów okenit wygląda atrakcyjnie, choć z uwagi na brak zabarwienia może być uważany za dość niepozorny. Wobec tego obecność tego minerału na stronach kamiennomagicznych trochę mnie zaskoczyła. Wedle „The Crystal Council” jest to minerał czakry korony i wspomaga nas w przetwarzaniu i rozumieniu wiedzy z wyższych królestwo i wymiarów. Zapewnia przejrzystość umysłu (dajcie go posłom!), wzmacnia intuicję i transfer energii. Ułatwia świadome śnienie, komunikację z aniołami i podróże astralne. Bon voyage.
[zdjęcia za pośrednictwem strony mindat.org, autorzy: B.Z.Kantor, Giovanni Fraccaro × 2, Marco Barsanti, Yves Masson, Andrew Haighton, Rock Currier × 2 (w tym wiodące), Michael C. Roarke, Maggie Wilson, Joseph A. Freilich]
