Gilardyt (ang. gillardite) jest minerałem niklu i miedzi, o wzorze Cu₃Ni(OH)₆Cl₂. Ogólnie rzecz biorąc jak minerał jest zielony, to istnieje duża szansa, że siedzi w nim nikiel, którego jony Ni²⁺ (zwłaszcza uwodnione, ale też i w innym otoczeniu koordynacyjnym) dają przeróżne odcienie zieleni. Sam gilardyt może mieć zabarwienie od zieleni do ciemnej zieleni (na jednym ze zdjęć widzimy nawet obie odmiany), a jasnozielona drobnokrystaliczna substancja widniejąca na niektórych zdjęciach to inny minerał niklu, gaspeit (często współwystępują ze sobą).
Pod względem budowy krystalicznej gilardyt jest niklowym analogiem herbetsmithytu. Ogrzewany rozkłada się z wydzieleniem wody w przedziale 150÷300°C.
Jest skrajnie rzadkim minerałem z grupy atakamitu, dimorfem paratakamitu. Twardość 3, gęstość ok. 3,8 g/cm³. Znaleziono go dotąd w zaledwie trzech miejscach na kuli ziemskiej: dwa są w Australii Zachodniej, a trzecie w kopalni Gröna w Saksonii-Anhalt. Wynika to po części z tego, że gilardyt uznano za osobny minerał bardzo niedawno, bo w 2007 roku (wcześniej uznawano go za paratakamit z domieszką niklu). Wtedy też otrzymał nazwę na cześć Roberta D. Gillarda (ur. 1936), profesora chemii na Uniwersytecie Cardiff.
[zdjęcia za pośrednictwem strony mindat.org, autorzy: Stephan Wolfsried, Jean-Marc Johannet, Elmar Lackner, Cedrick Gineste, Jesse Crawford, Leon Hupperichs, Luigi Chiappino (wiodące), Pierre Clolus, John Haupt]
