Staurolit o wzorze Fe²⁺₂Al₉Si₄O₂₃(OH) nie imponuje może klarownością ani kolorem, jednak przyjmuje absolutnie niezwykłe formy, a w szczególności postać krzyża, od której wzięła się jego nazwa. Pochodzi ona bowiem od greckiego słowa stavros, oznaczającego właśnie krzyż. Na ogół jego kryształy są nieprzezroczyste i przypominają zardzewiałe żelazo; bardzo rzadko znajduje się klarowne egzemplarze o zabarwieniu czerwonym lub brązowoczerwonym.
Jest to minerał neokrzemianowy o dużej twardości (7-7,5) i gęstości ok. 3,8 g/cm³. Pospolity, występuje powszechnie na całym świecie, włącznie z Arktyką (Wyspa Baffina w Kanadzie) i Antarktydą. W Polsce znaleziono go w wielu miejscach, m.in. na torfowiskach w okolicy Jeziora Goczałkowickiego i Pszczyny, w południowej części Opola, w okolicy Głuchołaz oraz w osadach aluwialnych nad rzeką Bóbr w pobliżu Budziszowa. Osad aluwialny jest rodzajem mułu, czyli nieskamieniałej skały, powstającej w zbiornikach wodnych.
Staurolit współwystępuje z niektórymi typami granatu, kyanitem, mikami. Jest oficjalnym minerałem stanu Georgia. Rzadkie klarowne egzemplarze znajdują pewne zastosowanie w jubilerstwie (ostatnie zdjęcie).
Z uwagi na swój niecodzienny pokrój staurolit bywa nazywany kamieniem wróżek (ang. fairystone). Wedle polskiej strony „Magiczna Galeria” staurolit jest kamieniem transformacji i otwarcia się na nowe perspektywy, obfitości i wewnętrznej mocy. Może być używany jako talizman na szczęście, przyciąga wspomagające energie, wzmacnia moc różnych rytuałów i praktyk na polepszenie życia. Na poziomie fizycznym polecany jest dla ludzi, którzy czegoś robią za dużo i wbrew sobie. Czyli w sam raz dla pracowników korpów i budżetówki.
[zdjęcia za pośrednictwem strony mindat.org, autorzy: Fabre Minerals, François Périnet, Rui Nunes (wiodące), Charles Creekmur, Ricardo Pimentel, Alessandro Cantamessa, Michael C. Roarke × 2, za pośrednictwem www.minerals.net: John Betts – Fine Minerals; za pośrednictwem gemdat.org: Rarestone.com]
