Flogopit (ang. phlogopite) jest jednym z minerałów z grupy miki. Wzór KMg₃(AlSi₃O₁₀)(OH)₂, twardość 2-3, gęstość ok. 2,8 g/cm³. Nazwa, którą otrzymał w 1841 roku, pochodzi od greckiego słowa phlogopos, czyli „podobny do ognia”. Jest to przykład pochopnego nadawania nazw, bo czerwonawy połysk próbek, które oglądał jej autor, występuje u flogopitu rzadko – minerał może mieć zabarwienie od ciemnobrązowego przez pomarańczowy do żółtego, rzadziej zielonkawe.
Flogopit jest powszechnym minerałem towarzyszącym marmurom dolomitowym. Czasem występuje w kimberlitach, wypełniających kratery i kominy wygasłych wulkanów. Kimberlit to skała plutoniczna (jedna z klas skał magmowych), najczęściej bardzo stara. W kimberlitach znajduje się też diamenty.
Największy znany kryształ flogopitu został znaleziony w kopalni Lacey w Kanadzie. Mierzył 10 m na 4,3 m na 4,3 m i ważył około 330 ton. Podobne egzemplarze znaleziono też w Karelii. Niestety w Polsce mamy raczej małe szanse, ponieważ większość skał wulkanicznych jest u nas pokryta osadami polodowcowymi.
Minerał ten stosuje się jako wypełniacz tworzyw sztucznych, cementu, pigmentów i materiałów izolacyjnych. Jest dość odporny chemicznie, aczkolwiek stężone roztwory kwasów powodują jego odbarwienie. Ulega też wietrzeniu pod wpływem pewnych gatunków bakterii, np. Acidithiobacillus ferrooxidans występującej w minerałach żelazowo-siarczkowych, takich jak piryt.
Strony kamiennomagiczne jakoś nie zauważają tego kamienia i dopiero po długich poszukiwaniach znalazłem informację, że wedle Indian północnoamerykańskich flogopit sprowadza energię Matki Ziemi, Ojca Nieba i czterech kierunków. Energia lecznicza flogopitu może usuwać blokady psychiczne i można go stosować w kanałowaniu (ang. channeling), czymkolwiek to jest.
[zdjęcia za pośrednictwem strony mindat.org]
