Jak człowiek gra w gry komputerowe, w których zbiera się surowce i wytwarza przedmioty, to nigdy nie ma pewności, czy to, co tam jest, jest prawdziwe, czy też wymyślili sobie to autorzy gry. A najgorzej, tak na marginesie, jest wtedy, kiedy oni biorą coś, co jest prawdziwe, i traktują to jak coś, czym to nie jest. W WoW piryt jest metalem, w Skyrimie mamy sztaby i kucie rtęci, szkła i hebanu… Toteż zawsze jak znajdę w grze coś, co jest prawdziwe i przynajmniej wygląda jak prawdziwe (a nie jak niebieski kobalt albo zielony tor w WoW), to mnie miło zaskakuje. Tak właśnie było z kyanitem, który najpierw znalazłem w znakomitej grze Subnautica, a potem odkryłem, że jest prawdziwy 🙂 .
Kyanit jest minerałem glinowo-krzemowym, jego skład odpowiada wzorowi Al₂SiO5. Pod względem twardości jest o tyle ciekawy, że jego twardość zależy od kierunku – wzdłuż jednej osi krystalograficznej wynosi około 5, a prostopadle do niej – około 7. Tym się różni od szafiru, który przypomina, zwłaszcza gdy jest oszlifowany. Nazwa kyanitu, czasem pisana „cyanite”, pochodzi od słowa cyan, a to od greckiego kyanos, oznaczającego kolor niebieski. Znane są też jednak pomarańczowe kyanity, których zabarwienie pochodzi od domieszki manganu(III). Kyanit jest kamieniem półszlachetnym stosowanym w jubilerstwie, poza tym wykorzystuje się go do produkcji cegieł i zapraw żaroodpornych, stosowanych do budowy pieców, oraz w innych zastosowaniach wymagających odporności na wysoką temperaturę. Jest składnikiem żaroodpornej porcelany, którą stosuje się np. do produkcji świec zapłonowych.
