Realgar jest minerałem siarczkowym o wzorze As₄S₄ i zabarwieniu od pomarańczowoczerwonego do ciemnoczerwonego. Bardzo miękki (1,5-2), gęstość około 3,6 g/cm³. Wskutek silnego naświetlania przechodzi w pararealgar (będzie następnym razem).
Znany od starożytności, starożytni Grecy nazywali go sandaracha i wiedzieli, że jest toksyczny. Tę właściwość wykorzystywano wielokrotnie, np. stosując realgar jako trutkę na szczury w średniowiecznej Hiszpanii i XVI-wiecznej Anglii. W starożytnych Chinach opylano nim otoczenie domów w celu odstraszenia węży i owadów. Prócz tego Chińczycy stosowali go też w medycynie, mieszając go z alkoholem ryżowym i wytwarzając „wino realgarowe”, które pito podczas Święta Smoczych Łodzi dla odstraszenia zła.
W starożytnym Rzymie, a później w Bizancjum stosowany był jako barwnik. Jednym z miejsc jego wydobycia od tamtych czasów jest Allchar, dziś w Macedonii Północnej. Jest to jednak minerał dość rzadki; występuje m.in. na Węgrzech, w Czechach i Saksonii. Realgar znaleziono w Polsce w okolicach Bytomia, gdzie powstał w hałdach kopalnianych w wyniku długotrwałego pożaru.
Obecna nazwa realgaru pochodzi ze średniowiecza, a wzięła się od arabskiego rahj al ghar „proszek kopalniany”. W późniejszych czasach używano go np. do wytwarzania białych fajerwerków, a dziś stosuje się go do m.in. produkcji barwników, garbników, w przemyśle szklarskim i do otrzymywania arsenu.
[zdjęcia za pośrednictwem strony mindat.org]
