Dzisiaj coś bardzo nietypowego i bardzo rzadkiego, a mianowicie triazolit o skomplikowanym wzorze NaCu₂(N₃C₂H₂)₂(NH₃)₂Cl₃·4H₂O. Osobom orientującym się nieco w chemii ten wzór powie, dlaczego jest to minerał nietypowy – mianowicie dlatego, że zawiera triazol C₂N₃H₃ (konkretnie w postaci anionów triazolanowych – znany jest jeszcze tylko jeden podobny minerał). Triazol to, jak mawiał pan Henio, pacjent… Czytaj dalej 223. Triazolit
Kategoria: Minerały
Piękno przyrody nieożywionej
222. Diaspor (sułtanit)
Diaspor jest minerałem glinu o prostym wzorze AlO(OH) – tlenek wodorotlenek glinu. Zabarwienie bardzo różnorodne, może być bezbarwny, żółtawy, fioletowy, zielony, brązowy… Twardość 6,5-7 (dość spora, ale od tego minerału już niedaleko do korundu, który jest jedną z odmian tlenku glinu), gęstość do 3,5 g/cm³. Nazwę otrzymał na początki XIX wieku od greckiego słowa διασπείρειυ, czyli… Czytaj dalej 222. Diaspor (sułtanit)
221. Kasolit
Pb(UO₂)(SiO₄)·H₂O
220. Sylwanit
A teraz dla odmiany sylwanit – coś zupełnie innego niż sulwanit, mianowicie (Au,Ag)₂Te₄, czyli tellurek srebra i złota. Mimo to wygląd ma bardzo podobny do sulwanitu, który jest siarkowo-wanadowym minerałem miedzi. Twardość 1,5-2, gęstość 8,16 g/cm³ – bardzo duża, ale to nic dziwnego, skoro zawiera tak ciężkie metale. Sylwanit jest dość rzadki, ale występuje na całym… Czytaj dalej 220. Sylwanit
219. Kaledonit
Pb₅Cu₂(SO₄)₃(CO₃)(OH)₆
218. Sulwanit
Sulwanit jest metalicznym minerałem o wzorze Cu₃VS₄, czyli zawiera siarkę i wanad, co odzwierciedla jego nazwa. Twardość 3,5, gęstość 4 g/cm³. Wedle badań z 1993 roku zawiera miedź na I i II stopniu utlenienia oraz wanad na II i V stopniu utlenienia (siarka, jak zwykle w minerałach siarczkowych, jest na –II). Naturalnie występujący wanad(II) jest bardzo… Czytaj dalej 218. Sulwanit
217. Heliotrop
Heliotrop, zwany także (podobno mylnie) krwawnikiem (ang. bloodstone i w angielszczyźnie ten synonim nie jest uważany za błędny) jest odmianą chalcedonu, który jest odmianą kwarcu, wzór SiO₂. Twardość 6,5-7, gęstość 2,6 g/cm³. Jego nazwa pochodzi od greckich słów helios (słońce) i tropein (zmieniać [barwę]). Czerwone plamki widoczne w heliotropie to skupiska tlenków żelaza; mogą one przypominać… Czytaj dalej 217. Heliotrop
216. Lautentalit
Lautentalit jest kolejnym siarczanowym minerałem miedzi, z dodatkiem ołowiu, wzór PbCu₄(SO₄)₂(OH)₆·3H₂O. Zabarwienie błękitne lub niebieskozielone, twardość 2,5, gęstość ok. 3,8 g/cm³. Odkryty w latach 90. XX wieku i nazwany od miejsca znalezienia, Lautenthalu w Niemczech. Jest bardzo rzadki – poza kilkunastoma miejscami w Europie wykryto go jeszcze tylko w kopalni Redmond w Karolinie Północnej (USA) oraz… Czytaj dalej 216. Lautentalit
215. Goosecreekit
Z serii „minerały o dziwnych nazwach” – goosecreekit (gdybym był hardkorem, spolszczyłbym do guskrykit 😉 ). Jest to jeden z licznych glinokrzemianów wapnia, wzór Ca[Al₂Si₆O₁₆]·5H₂O, twardość 4,5 (nietypowo wysoka jak na tego typu minerał), gęstość ok. 2,2 g/cm³. Jego nazwa pochodzi od New Goose Creek Quarry w stanie Wirginia (Goose Creek to Gęsi Potok, więc alternatywna… Czytaj dalej 215. Goosecreekit
214. Prehnit
Prehnit jest minerałem glinokrzemianowym o wzorze Ca₂Al₂Si₃O₁₀(OH)₂, trochę nietypowo twardym (6-6,5 w skali Mohsa). Gęstość ok. 2,9 g/cm³. Odkryty przez holenderskiego pułkownika Hendrika van Prehna w 1774 roku i nazwany później na jego cześć. Prehn to ciekawa postać – przyrodnik i kolekcjoner minerałów, gubernator Przylądka Dobrej Nadziei o niejasnej przeszłości (twierdził, że walczył w wojnie siedmioletniej… Czytaj dalej 214. Prehnit