Klinoklaz (ang. clinoclase) jest minerałem miedzi, o wzorze Cu₃(AsO₄)(OH)₃ i pięknym, ciemnobłękitnym zabarwieniu. Twardość 2,5-3, gęstość ok. 4,4 g/cm³. Krystalizuje w postaci igieł tworzących często gwiaździste albo kuliste agregaty, jednak te igiełki mają najczęściej 1-2 mm długości i piękno struktury minerału jest widoczne dopiero w powiększeniu. Bardzo rzadko tworzy większe makroskopowe kryształy.
Nazwa klinoklazu pochodzi od greckich słów κλίυειυ „nachylać się” i κλαυ „przełamywać się”, i stanowi nawiązanie do jego ukośnego przełomu. Minerał ten został odkryty w 1830 roku w Kornwalii.
Klinoklaz jest rzadkim minerałem wtórnym, powstaje w strefach utleniania hydrotermalnych złóż metali bogatych w arsen, a także ponad strefami wietrzenia siarczku miedzi. Występuje w około 100 miejscach na świecie. Najbliżej Polski znaleziono go w złożu uranu Zálesi w Czechach, tuż przy granicy, na wschód od Lądka Zdroju (pocztowa pani z „Misia” lubi to).
Wedle fachowej książki The Chorus of the body. The Symphony of the Soul. Understanding that We are Souls with a Body and not Bodies with a Soul (czyli „Chór ciała i symfonia duszy. Zrozumienie, że jesteśmy duszami z ciałami a nie ciałami z duszami”) klinoklaz wyrównuje się z czakrami i otacza ciało tarczą ochronną. Ponadto uspokaja, równoważy i uziemia, co czyni go chyba idealnym dla elektryków.
[zdjęcia za pośrednictwem strony mindat.org, autorzy: Dominik Schläfli, Stephan Wolfsried, Elmar Lackner, S. Rust, Matteo Chinellato, Tony Peterson, Martin Števko, S. Rust, Alesha Siegel, Yaiba Sakaguchi, Bruce J. Kelley]
OLYMPUS DIGITAL CAMERA 
OLYMPUS DIGITAL CAMERA 
Modified by CombineZP 