Wawelit (ang. wavellite) jest fosforanowym minerałem glinu, zawierającym też aniony wodorotlenkowe i/lub fluorkowe – wzór Al₃(PO₄)₂(OH,F)₃·5H₂O. Zabarwienie najczęściej w różnych odcieniach zieleni, krystalizuje w postaci długich igieł, bezbarwnych w świetle przechodzącym. Ale igły te tworzą charakterystyczne buły, które na przekroju ukazują właśnie strukturę promieniście rozchodzących się igieł (ewentualnie, dużo rzadziej, warstwową). Może też czasem tworzyć stalaktyty. Twardość 3,5-4, gęstość 2,4 g/cm³.
Minerał ten został nazwany w 1805 roku od nazwiska odkrywcy, dra Williama Wavella, lekarza, botanika, historyka i przyrodnika z Dewonu. Tak że nie od Wawelu.
Wawelit jest minerałem wtórnym, często znajdowanym w skałach metamorficznych zawierających dużo glinu. Nie jest zbyt rozpowszechniony, MinDat podaje niecałe 400 stanowisk na świecie; w Polsce udało się go znaleźć w okolicy Kielc, Sobótki i Ząbkowic Śląskich. Jest ceniony przez kolekcjonerów, czasem stosuje się go nawet do wyrobu biżuterii.
Wedle stron kamiennomagicznych jest to kamień miłości,pokoju, prawdy, współczucia i intuicji. Za pomocą potężnej energii życiowej błyskawicznie odnawia nasze ciała emocjonalne (nie wiedziałem, że emocje mają ciało). Pomaga też odetkać zablokowane czakry. Wywleka na wierzch naszą miększą stronę (dosł. It brings the softer side out of each one of us), której zwykle nie pokazujemy światu. Wawelit popycha nas do współczucia dla innych, a nawet pomagania osobom zupełnie obcym. Uaktywnia dobro kryjące się w człowieku, zbliża ludzi poprzez miłość. Rozdajcie go proszę politykom i biskupom.
[zdjęcia za pośrednictwem strony mindat.org, autorzy: Ian Jones, M.R.Heintzelman, [email protected], Rob Lavinsky & irocks.com, Matteo Chinellato, Alan Goldstein, Carles Curto Milá, Patrice Cmolik; zdjęcie wisiorka – Wavellite Pendant by Lexi Erickson. Photo: Jim Lawson. Originally appeared in Lapidary Journal Jewelry Artist, December 2011]
