Dzień 12. Tańczymy na wulkanie
W prefekturze Kumamoto znajduje się wulkan Aso, odległy mniej więcej o 2 godziny jazdy autobusem od miasta Kumamoto (po drodze trzeba się jeszcze przesiąść na linię lokalną podjeżdżającą pod krater).
Góra Aso jest jednym z największych czynnych wulkanów na świecie (wysokość prawie 1600 m npm.), a jej okolica jest najstarszym parkiem narodowym w Japonii. Sam stożek centralny, składający się z pięciu szczytów, w tym góry Neko przypominającej kształtem kocie uszy, stanowi tylko część wulkanu. Okolicę otacza ogromna kaldera wielkości 25 na 18 km, mierząca około 120 km obwodu i tworząca rozległą kotlinę. Wewnątrz niej znajdują się trzy miasta. Kaldera uformowała się w okresie ogromnych erupcji, które trwały od 300 do 90 tysięcy lat temu. Materiał wyrzucony podczas wybuchu około 90 tysięcy lat temu ma objętość ponad 600 km³ – w przybliżeniu tyle, co cała góra Fuji! Płaskowyż uformowany przez wypływ piroklastyczny z tego wulkanu pokrył połowę wyspy Kiusiu. Kaldera jest strukturą pozostałą po zapadnięciu się komory magmowej wskutek erupcji. Znamy wiele takich miejsc na Ziemi (np. Ngoro Ngoro w Tanzanii, Yellowstone w USA, Santorini w Grecji), ale także na innych ciałach niebieskich – na Księżycu, Marsie, Wenus i Io (księżyc Jowisza). Kaldera Aso była niegdyś wypełniona wodą i tworzyła ogromne jezioro.
Jedyny czynny dziś krater wulkanu Aso znajduje się na górze Naka. Kiedyś można było dotrzeć w jego okolicę kolejką linową – jedyną na świecie zbudowaną na czynnym wulkanie. Niestety od trzęsienia ziemi w 2016 roku kolejka jest nieczynna i pozostaje tylko autobus – albo konie, gdyż w pobliżu można wynająć wierzchowca. W kalderze znajduje się wiele gorących źródeł, a co za tym idzie – onsenów (czyli japońskich łaźni publicznych). Zdjęcia przedstawiają głównie ostatni etap dojazdu z Kumamoto (wewnątrz kaldery) oraz podróż miejscowym autobusem do krateru i jego okolicę. A jutro – w samolot i do Hattori Hanzo 😉
Tu już w kalderze – „mur” widoczny na wielu zdjęciach to jej brzeg. 
Dość nietypowa nazwa osiedla 
Wulkan z daleka – dymy z krateru widać po prawej stronie (żółtawe). W tym momencie się dowiedzieliśmy, że do samego krateru dziś nie wpuszczają. 
Mapa parku. Zielone to góry, beżowe – doliny. Widać krąg kaldery i stożek wulkaniczny mniej więcej pośrodku. 
To jeden z byłych stożków wulkanicznych. Podobno mieści krater o głębokości 50 m. 
Na samej górze już solidnie zadymione. 
Czynny krater w tle (słabo widać) 
Plan ogólny dla skali 
Panorama okolicy krateru. 
Strzeż się krów (słitaśnych). Podobno dają jakieś specyficzne mleko – próbowaliśmy zrobionych z niego lodów i były naprawdę dobre 🙂 
Kopci coraz mocniej, lepiej się zwijać. 
Kumamon w restauracji 
Na koń i jazda. 
Autobusy z rozkładanymi siedzeniami pośrodku jeździły u nas w latach 70. 🙂 
Krówki w naturze 