Shigait jest minerałem manganu, o skomplikowanym składzie Mn₆Al₃(OH)₁₈[Na(H₂O)₆](SO₄)₂·6H₂O. To właśnie jony manganu otoczone przez jony wodorotlenkowe OH⁻ i siarczanowe(VI) SO₄²⁻ oraz cząsteczki wody nadają mu czerwone zabarwienie, choć w otoczeniu samej wody mają barwę (blado)różową. Shigait może też być żółty lub brązowy. Twardość 2, gęstość ok. 2,3 g/cm³. Nazwa minerału pochodzi od japońskiej prefektury Shiga, w której znajduje się lokalizacja charakterystyczna minerału.
Shigait jest bardzo rzadkim minerałem, prócz Japonii znaleziono go jeszcze tylko w kilku miejscach na Ziemi: w Australii Południowej, kanadyjskiej prowincji Quebec, na północy RPA i w stanie Michigan. MinDat podaje też jedną lokalizację w Polsce (w okolicy Wodzisławia Śląskiego), ale jako niepotwierdzoną. Minerał ten odkrytoi w 1985 roku.
Kryształ shigaitu składa się z naprzemiennych płaszczyzn zbudowanych z kationów [AlMn²⁺₂(OH)₆]⁺ i płaszczyzn zbudowanych z anionów zawierających m.in. sód i jony SO₄²⁻. Płaszczyzny te są połączone ze sobą wiązaniami wodorowymi – takie wiązania są słabsze od zwykłych wiązań jonowych lub kowalencyjnych, co wyjaśnia małą twardość shigaitu (podobnie jak w graficie, płaszczyzny łatwo przesuwają się względem siebie).
A teraz mała wycieczka krajoznawcza. W prefekturze Shiga znajduje się jezioro Biwa (czyt. „Biła”), największe słodkowodne jezioro Japonii. Funkcjonuje też nazwa Biwa-ko lub Biwako, ale nie należy mówić „jezioro Biwa-ko”, ponieważ przyrostek -ko oznacza właśnie jezioro. Biwa liczy sobie cztery miliony lat, co czyni go jednym z najstarszych jezior na świecie. Ta formacja nie jest specjalnie długowieczna, jeziora albo dość szybko (w skali geologicznej) wysychają, albo zarastają roślinnością wodną, która z kolei zarasta roślinnością lądową i zmienia się w glebę. Za najstarsze jeziora na świecie uważa się Bajkał i Izyk-Kuł w Kirgistanie (25 mln lat) oraz podlodowe jezioro Wostok (15÷35 mln lat) na Antarktydzie.
Jezioro Biwa jest – jak wiele miejsc w Japonii – bardzo malowniczą okolicą. Zachwyca nie tylko przyrodą, ale wieloma zabytkami znajdującymi się na jego brzegach (jak chram Mangetsu-ji na zdjęciu powyżej). Znajduje się też na nim jedna z japońskich kocich wysp, Okishima.
[zdjęcia za pośrednictwem strony mindat.org, autorzy: Marko Burkhardt, Juan Carlos Tarin Bacas, Yaiba Sakaguchi (wiodące), C. Stefano × 2, Richard Bayerl – RBmineral, Vincent Bourgoin, Bruce Cairncross, John A. Jaszczak, Jordan Root; ponadto 663highland, CC BY 2.5, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=11385345]