Wanuralit (ang. vanuralite) o wzorze Al(UO₂)₂(V₂O₈)(OH)·11H₂O jest uranylowo-wanadanowym minerałem z grupy karnotytu, znanym od lat 60. XX wieku. Na obecność jonu uranylowego wskazuje charakterystyczne zabarwienie w przedziale od kanarkowej/cytrynowej żółci do takiej bardziej klasycznie żółtej żółci. Twardość 2 (mała twardość też jest charakterystyczna dla minerałów uranylowych), gęstość 3,6 g/cm³.
Nazwa tego minerału może kojarzyć się z Oceanią (atol Vanuatu), ale jej pochodzenie jest całkiem prozaiczne, informuje bowiem o jego składzie: WANad, URan, ALuminium czyli glin (Al). Wanuralit jest bardzo rzadkim minerałem, MinDat podaje tylko cztery miejsca, w których go znaleziono, z czego dwa znajdują się w Gabonie (Afryka, jednym z tych miejsc jest słynne Oklo, o którym już wspominałem przy okazji innych minerałów uranu, ale napiszę jeszcze dokładniej). Dwa pozostałe są w Hiszpanii: kopalnia Eureka w Katalonii i kamieniołom Carija niedaleko Badajoz w Estremadurze.
W temperaturze pokojowej i przy wilgotności powietrza poniżej 50% wanuralit ulega odwodnieniu i przechodzi w metawanuralit, zawierający 8 cząsteczek wody. Z uwagi na obecność uranu obie odmiany są silnie radioaktywne („meta” bardziej) i mają po cztery papryczki w serwisie Webminerals.
[zdjęcia za pośrednictwem strony mindat.org, autorzy: JGW, Jean-Pierre Barral × 3, Stephan Wolfsried × 2, Italo Campostrini, Paul Schumacher, Paul De Bondt, Orso Martinelli, RRUF Project (wiodące)]
