Kontynuujemy minerały o nietypowych nazwach – dziś helmutwinkleryt (ang. helmutwinklerite). Jak łatwo się domyślić, został nazwany na cześć Helmuta Winklera w uznaniu jego wkładu w petrologię, mineralogię i krystalografię. Konkretniej – Helmuta Gustava Franza Winklera (1915-1980), niemieckiego krystalografa i petrologa, autora m.in. książki Petrogeneza skał metamorficznych. Helmutwinkleryt jest minerałem arsenianowym o wzorze PbZn₂(AsO₄)₂·2H₂O, twardość 4,5, gęstość 5,3 g/cm³.
Jest to niezwykle rzadki minerał z grupy tsumkorytu (dokładniej – jest dimorfem tsumkorytu), znaleziony jedynie w namibijskiej kopalni Tsumeb oraz w kopalni Christiana w Attyce Wschodniej (Grecja). Zazwyczaj jest zielony lub bladozielony, rzadziej żółtawy lub bezbarwny (co mu bardziej pasuje, z uwagi na to, że ołów, cynk i jon arsenianowy(V) są bezbarwne). Zabarwienie zielonkawe może wynikać z podstawienia cynku jonami miedzi(II).
Helmutwinkleryt dobrze rozpuszcza się w kwasie solnym, słabiej w kwasie azotowym(V) i kwasie siarkowym(VI). Jest typowym minerałem wtórnym i powstaje w drugiej (dolnej) strefie utleniania hydrotermalnego polimetalicznego złoża rud Tsumeb znajdującego się w skałach dolomitowych. Tworzy się z galeny i sfalerytu, przy czym arsen pochodzi z rozkładu tennantytu (rudy arsenu). Ten ostatni minerał może być też źródłem domieszek miedzi. Nazwa helmutwinklewrytu zapisana językiem migowym wygląda tak:
Można z niej też ułożyć rozliczne anagramy, np. „rim unlike hewlett”, „well keith runtime”, „white multi kernel”, „eh leu milk written” albo „we mill keith tuner” (za stroną www.anagrams.net). Tego ostatniego wolę sobie nie wyobrażać.
[zdjęcia: za pośrednictwem strony mindat.org, autorzy: Andrew Hodgson, Brent Thorne, JR Montgomery; David Hospital – Own work, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=65748626; http://www.typmineral.uni-hamburg.de/ (wiodące)]
