Spangolit to kolejny siarczanowy minerał miedzi, o wzorze Cu₆Al(SO₄)(OH)₁₂Cl·3H₂O. Twardość 3, gęstość ok. 3,2 g/cm³. Został nazwany w 1890 roku na cześć Normana Spanga, który dostarczył egzemplarz charakterystyczny tego minerału. Spang był XIX-wiecznym amerykańskim fabrykantem żelaza i kolekcjonerem minerałów z miejscowości Etna w stanie Pensylwania. Zasłużył się dla nauki tym, że sprzedał swoją kolekcję minerałów (prawie 6000 egzemplarzy) amerykańskiemu Muzeum Historii Naturalnej za skromne 10 tysięcy dolarów.
Spangolit to minerał wtórny, występujący dość powszechnie w strefach utlenienia kruszcu miedzionośnego. Ma charakterystyczne jasnoniebieskie zabarwienie, czasami zielone. Często współwystępuje z innymi minerałami miedzi, które powstają w taki sam sposób, np. z brochantytem (odc. 89) albo konelitem. Egzemplarze spangolitu da się czasem znaleźć na serwisach aukcyjnych, ale są raczej drogie, np. kilkucentymetrowa próbka drobnokrystalicznego spangolitu na kwarcu kosztuje na Etsy ponad 1000 zł.
Egzemplarz pana Spanga pochodził prawdopodobnie z okolic słynnego w czasach Dzikiego Zachodu miasteczka Tombstone (ang. „nagrobek”) w Arizonie, jednej z miejscowości o wysokiej fluktuacji liczby mieszkańców. Spangolit występuje na całym świecie, większość próbek pochodzi z zachodnich USA i Europy Zachodniej. Wykazuje właściwości piroelektryczne, tzn. wytwarza ładunek elektryczny przy zmianie temperatury (co ciekawe, kierunek polaryzacji kryształu zależy od tego, czy jest on ogrzewany, czy chłodzony).
[zdjęcia za pośrednictwem strony mindat.org]
