Z serii „minerały o dziwnych nazwach” – pijpit (ang. piypite), bardzo rzadki minerał o wzorze K₄Cu₄O₂(SO₄)₄·(Na,Cu)Cl. Twardość 2,5, gęstość 3,1 g/cm³. Wybitnie nietypową nazwę otrzymał od nazwiska rosyjskiego wulkanologa, Borysa Iwanowicza Pijpa, dyrektora Dalekowschodniego Instytutu Wulkanologicznego w Pietropawłowsku Kamczackim. Bo to właśnie na Kamczatce, na zboczu wulkanu Tołbaczyk pijpit odkryto w 1982 roku.
Poza Kamczatką pijpit znaleziono jeszcze tylko w dwóch miejscach: na Wezuwiuszu i w okolicy Braubach w Niemczech, w żużlu pochodzącym z produkcji ołowiu i srebra.
Minerał ten powstaje w wysokiej temperaturze, co zgadza się z miejscami jego występowania: w okolicach wulkanicznych pojawia się przy fumarolach o temperaturze ok. 500°C (jako resublimat, czyli krystalizuje bezpośrednio ze stanu gazowego).
Pijpit jest bardzo nietrwały. Rozkłada się pod wpływem powietrza. Reaguje z wodą, dając trudno rozpuszczalny osad. Roztwarza się w kwasach. Rozkłada się też w wysokiej temperaturze – po ogrzaniu do 700°C wydziela tlenki siarki.
[zdjęcia za pośrednictwem strony mindat.org, autorzy: Elmar Lackner, Stephan Wolfsried, Leon Hupperichs, Arliguie M]
